SPPP czyli Syndrom Paniki Pierwszego Płukania. Psychologia hennowania dla początkujących.

Całe życie słuchamy o tej “zle hennie”. Ze okleja, dusi, daje raka, ze jest zielona, zła, okropna. W zasadzie to po prostu trucizna, przed którą nalezy się wystrzegać. Jedyne porządne metody farbowania włosów to metody chemiczne i już. Fryzjerzy nie moga się mylic. Mamy, babcie i ciocie nie moga się mylic. Chna jest zla i koniec. KLIK KLIK


Potem przychodzi etap zastanowienia. Może spotkamy koleżankę, hennomaniaczke i urzekły nas jej włosy. Moze farby tak zdezelowany nam kudły i skore, ze zaczelismy szukac innych rozwiązań. A może po prostu dotarło do nas, jak prawda objawiona, że ludzie używali ziół do barwienia włosów od tysięcy lat. A tam, gdzie robi się to tradycyjnie kobiety na włosy jakoś nie narzekają. No coś tu nie trzyma się kupy. Gdzie sa te uduszone, hinduskie włosy?


To jest ten moment, kiedy zaczynamy szukać samodzielnie informacji. Czasem znajdujemy następne głupoty, w internecie czy u Pani Marysi ze sklepiku zielarskiego, zaczynamy się smarować “hennami” w tubce, by zrazić się znów i czasem na zawsze. Ale czasem znajdujemy wiadomości legitne, z którymi juz nie da rady się klucic, bo popiera je nauka. Znajdujemy też społeczności ludzi hennujacych. Ze zdziwieniem oglądamy ich uduszone włosy. Już serio nie wiemy, co o tym wszystkim myśleć. Jakiś czas myślimy, myślimy, myslimy…



I przychodzi ten moment, kiedy po czytaniu za dużej ilości informacji łeb nam puchnie, ale decyzja już zapadła. Chcemy hennować. Co będzie, to będzie. Nigdy nie dowiemy się prawdy, jeśli nie spróbujemy na sobie. Opracowujemy przepis, kolor, dobieramy zioła, pytamy się Miksologow czy innych specjalistów po 50 razy o każdy szczegół, jak w aptece, jak przy konstrukcji jakiegoś bardzo niebezpiecznego lekarstwa. Dopracowujemy wszystko najlepiej, jak tylko potrafimy. No i mamy to. Mamy nasze błoto w misce.



Błoto w misce wygląda przerażająco. Nijak nie mozna go porownac do farby chemicznej. Ma jakis dziwny, nieznany nam zapach. Może te zapachy przynoszą nam na myśl jakieś dawne wspomnienia z wakacji na wsi. Może po prostu są nieznajome, dziwne, straszne. Konsystencja też jest jakaś dziwna. Gęste, ciężkie błoto o podejrzanym zielonym bądź brązowym kolorze. O mamo. To na pewno barwi na zielono bo jest zielone. No ale przełykamy gule strachu, stajemy przed lustrem i trzesacymi sie rekami, upindalajac cala lazienke, nakładamy toto na głowę. Trzymamy ile trzeba i teraz będziemy to płukać.



I to właśnie w momencie płukania i po wypłukaniu w drogę nam wchodzi SPPP, czyli dobrze znany hennomaniakowm sydrom paniki pierwszego plukania. 😉😉😉 SPPP potrafi naprawde narobic bigosu. Stres i panika powodują, że podejmujemy potencjalnie szkodliwe i błędne decyzje.

Płukanie włosów wydaje nam się niemożliwe, włosy są zbyt splatane, zioła nie chcą opuścić naszej głowy.

Przedewszystkim uspokajamy się. To uczucie jest zupełnie zwyczajne i każdy go kiedyś doznał. Ziola opuszcza nasza glowe, ale trwa to dłużej, niż przy używaniu farb chemicznych.


Płuczemy włosy pod prysznicem a potem kładziemy się w wannie wody bądź wkładamy głowę do miski z woda i rozmaczamy czuprynę. Robimy syrenkowanie i plukanke z glutka.


Nie panikujemy, nie próbujemy włosów rozplątać, jesli sa splatane. Nic sie nie stanie, jeśli sie wlosow nie rozplacze. Rozplacza się później.


Nic się nie stanie, jeśli nie uda nam się ziół z włosów spłukać w 100%. Zioła nie są toksyczne jak farba, nie robią skórze krzywdy. Jedyne, co może nas czekać, to zioła sypiące sie w glowy. To nie jest niebezpieczne.


Jeśli się zmęczyliśmy płukaniem i stresem, robimy przerwę na herbatkę. Zawijamy włosy w stara koszulke i idziemy odpocząć i się uspokoić. A potem znowu płuczemy.


Nakładamy na włosy prosta odżywkę. Tak, to może sprawić, że kolor nie wyjdzie tak idealnie, jak byśmy chcieli, ale jeśli to ma zaoszczędzić nam stresu, to chyba lepiej to zrobić. Kij z kolorem. Kolor dopracujemy następnym razem, jak juz caly proceder nie będzie nas tak stresował.

Splukalismy i nie ma koloru. WTF!!!

Znów, spokojnie. Odchodzimy od lustra, przestajemy obsesyjnie oglądać włosy. Zioła to nie farby chemiczne. Po spłukaniu ziół czasem naprawde nie widac zadnych zmian w kolorze.


Relaksujemy się i dajemy sobie czas. Kolor wylezie w przeciągu 48 następnych godzin. Przez ten czas nie podejmujemy decyzji o ponownym nakładaniu ziół, bo moze sie to bardzo marnie skończyć. W przypadku indygo bądź hendigo, za kilka dni możemy się obudzić kruczoczarni!!! W przypadku henny, zamiast rudzi, obudzimy się brązowi bądź burgundowi. To jest naprawde bardzo wazne.


Robimy kilka zdjęć włosów, zeby miec je do porownania z tym, co wyjdzie na głowie za dzień, dwa i idziemy spokojnie spać. To nie jest czas na żadne decyzje kolorystyczne bo nie mamy pojęcia, co na głowie nam wyszło.


Jeśli pogoda jest zimna i brzydka, a powietrze mocno nasycone jest woda, warto sobie pomóc suszarka z cieplym nawiewem. To przyspieszy oksydację i kolor pokaże się szybciej.

Splukaliśmy hendigo, indygo bądź katam i włosy są zielone!

I jeszcze raz, spokojnie. Nie robimy nic. W 99% przypadków glon zniknie sam, za kilka dni i w niczym tu naturze nie trzeba pomagać. To naturalny proces oksydacji.


Jeśli zależy nam na czasie, tak jak wyżej, pomagamy sobie suszarka.

Splukalismy i włosy są suche jak siano. Mieli racje, teraz wlosy mi odpadną!

Nic nie odpadnie. Przedewszystkim zachowujemy spokój. To, co czujemy pod palcami, po spłukaniu ziół, to zwykle po prostu nie dopłukane zioła. Niedoplukane ziola nie sa niebezpieczne i nie wysuszaja wlosow ani nie sprawia, ze wlosy straca kondycje. Tym bardziej, ze odpadna.


Po wysuszeniu, zioła zaczynają działać. To znaczy, ze odbywaja swoja droge w glab włosa oraz osadzają się w jego wnętrzu. W tym czasie włos jest inny w dotyku, jakby bardziej chropowaty. Ale uzyskuje też blask. To jest zwyczajny proces, który niczym nie grozi i którego nie należy zaburzać, ani się przed nim chronić. Proces oksydacji, niezależnie od pogody, trwa od kilku do kilkudziesięciu godzin.








Z każdym następnym hennowaniem przebrzydły SPPP będzie blakł i znikal, a my zyskamy pewność siebie w hennowaniu i nie będziemy się nadmiernie stresować każdym szczegółem. Farbowanie wlosow chemia, czyli takie, do ktorego wszyscy jestesmy przyzwyczajeni, stresuje chyba każdego w jakims stopniu. Później ten strach przenosimy na hennowanie. A hennowanie nie niesie ze sobą niebezpieczeństwa poparzenia czy zdezelowania skalpu. Nie dezeluje tez włosów na długości. Nie ma potrzeby się z hennowaniem spieszyć, nie musi być robione co do minuty czy co do milimetra. To proces duzo latwiejszy. Ale póki sami tego nie doświadczymy na sobie, poty bedziemy sie stresowac.


Mam nadzieję, że ten post pomoże tym z Was, którzy chcieliby, ale się boją. I rozbawi tych z was którzy przeszli przez piekielko opisane powyżej, a dzis juz wiedza, ze cały ten stres nie był wcale potrzebny. Naprawde, kazdy kiedys tak sie czul. Kazdy kiedys zaczynal i każdy przechodził przez niepewności pierwszego hennowania. I każdy z nas to przeżył i wyszedł z tego zwycięsko.


UWAGA: madry Miksolog przypomnial mi, ze niektorzy z Was, poczatkujacych moga nie odrozniac ziol od PPD badz innych, syfiastych produktow. Takie syfki MOGA sprawic, ze skalp i wlosy beda po ich zastosowaniu mocno poszkodowane. Zanim zabierzemy sie za hennowanie czytamy to: KLIK KLIK i to: KLIK KLIK

Będzie mi bardzo miło, jeśli podzielicie sie ze mna i z innymi swoimi historiami o starciach z SPPP. Wspierajmy sie.